۱۳۸۸ بهمن ۲۳, جمعه

معرفی چهره های نامدار ورزش آذربايجان- 1: حسين صدقيانی

از بدو تاسيس اين سايت به دنبال آن بوديم که وبسايت ما چيزی بيش از يک لينکدونی باشد که نوشته های ديگران را جمع آوری و نمايش ميدهد. در اين راستا از جمله کارهايی که قصد آنرا داشتيم ایجاد بخشی مستقل برای معرفی چهره‌های ماندگار ورزش آذربايجان بود. امروز اين بخش را آغاز می‌کنيم و اميدواريم با کمک شما خوانندگان عزيز اين بخش پربارتر شود. باشد که سنت نيکوی تقدير از زحمات پيشينيان نه تنها در ورزش آذربايجان که در سرتاسر زندگی ما نهادينه شود.
---------------------------------------------------------------------
اختصاصی وبسايت ورزش آذربايجان: در اولين پست معرفی چهره ها به معرفی بازيکن و مربی پرافتخار آذربايجان شادروان حسين صدقيانی می‌پردازيم. تاریخچه فوتبال صدقيانی قديمی‌تر از فوتبال ملی ايران است. او نه در تيم ملی ايران بازی کرد و نه در هيچ تيم آذربايجانی، چرا که در زمان بازيگری او نه در تبريز باشگاه فوتبالی بود و نه در ايران چيزی بنام تيم ملی فوتبال وجود داشت.
مرحوم دکتر حسين صدقيانی (عکس از سايت تبيان)

دوران کودکی تا جوانی: حسين صدقيانی (که در بين اهالی فوتبال و بدليل زندگی طولانی او در ترکيه به حسين افندی مشهور بود) در سوم مرداد سال 1282 متولد شد. خانواده او اصالتا اهل روستای معروف صدقيان از توابع شهرستان سلماس بودند اما به هنگام تولد حسين پدرش ساکن تبريز و از بازرگانان بنام اين شهر بود. زمان کودکی حسين مصادف با انقلاب مشروطيت و قيام مردم تبريز شد. در اين سالها پدرش به استانبول مهاجرت کرد و حسين افندی تا 18 سالگی در استانبول بود و به روايتی در تيم خردسالان فنر باغچه نيز بازی می‌کرد(1).  در سال 1299 به اطريش رفته و در تيم دوم راپيد وين بازی کرد. پنج سال در اطريش به تحصيلات خود ادامه داد و در سال 1304 به مدت يک سال به ايران برگشت. در اين يکسال حسين افندی باشگاه فوتبال فردوسی مشهد را تاسيس و خود برای آن بازی کرد. حسين افندی به دليل استفاده از کفش فوتبال به جای گيوه‌ی مرسومِ آن زمان مشهور شد. او در واقع دريچه‌ای به فوتبال نوين را به روی ايرانيها گشوده بود. در همان سال وقتی تيم منتخب تهران تشکيل شد، حسين افندی نيز به اين تيم دعوت شد و با آن برای مسابقات دوستانه به باکو سفر کرد.

حضور رسمی در ليگ اروپایی: صدقيانی در سال 1305، در بيست و سه سالگی مجددا به اروپا برگشت و در بلژيک تحصيل در دانشگاه دوتراويل شارلروا را آغاز کرد. در حين تحصيل در بلژيک رسما به تيم دسته دومی "CS Marchienne-Monceau"  پيوست. این اولين بار بود که فردی از آسيا در يک ليگ اروپايی بازی می‌کرد (2). (البته قبل از او پائولو آلکانترای فيليپينی در بارسلونا بازی کرده بود اما وی تابعيت دوگانه‌ی فيليپينی-اسپانيايی داشت و يک اروپايی نيز محسوب می‌شد). حسين افندی يک سال بعد در سال 1309 به تيم رويال شارلرای بلژيک "Royal Charleroi Sporting Club" منتقل شد. وی چهار فصل موفق را به عنوان فوروارد در اين تيم پشت سر گذاشت و بازيکنی محبوب در بين تماشاگران بلژيکی بود که او را به دليل ريزش موهای سرش مرد کله تاس يا "Panne de verre" می‌ناميدند. در سال 1314 به تيم فنر باغچه‌ی ترکيه پيوست و يکسال بعد به ايران آمد. در سال 1316 در تيم توفان بازی می‌کرد اما بعد تنها به مربيگری در اين تيم بسنده کرد و در 34 سالگی کفشهايش را آويخت. بعد از اين مدت او حضوری سنگين در عرصه مديريت فوتبال در ايران داشت.
دوران حضور در مديریت فوتبال ملی ايران: حسين افندی در سال 1316 به انجمن تازه تاسيس تربيت بدنی و پيشاهنگی پيوست و مدير بخش فوتبال آن شد. وقتی در سال 1320 تيم منتخب مشهد به نمايندگی ايران به کابل رفت، حسين صدقيانی به عنوان سرمربی وظيفه هدايت اين تيم را عهده دار شد. صدقيانی تا سال 1327 سرمربی تيم ملی فوتبال ايران بود ومهمترين نقش را در بنيانگزاری فوتبال نوين ايران داشت. در سال 1328 يکسال مجددا مربيگری تيم ملی را پذیرفت اما بعد از آن با تغييرات انجام شده در فدراسيون از تيم ملی کنار رفت. صدقيانی از سال 1325 تا 1342 مسول سازمان ورزش دانشگاه تهران بود. وی در اين سمت اولين تاسیسات ورزشی دانشگاه تهران و احداث اولين زمين فوتبال چمن دانشگاه را برنامه ريزی و اجرا کرد. در سال 1351 و در زمان رياست کامبيز آتابای، صدقيانی هفتاد ساله به عنوان سرپرست تيم ملی دعوت به کار شد و تا سال 1357 که تيم ملی راهی جام جهانی 1978 آرژانتين شد به عنوان سرپرست و در نقش يک بزرگتر و پدر معنوی در کنار تيم ملی بود.
صدقيانی در آذر ماه سال 1361 در سن 79 سالگی حيات را بدرود گفت. جواد اله وردی از ملی‌پوشان سال 1978 که با حسين صدقيانی ارتباط داشت در مورد او می‌گويد: «استاد زنده ياد يک موهبت خدايی و يک سينه چاک فوتبال بود که از بدو تولد تا لحظه‌ی مرگ، عاشق فوتبال بود و به عشق فوتبال مرد. بدون ترديد، استاد زنده ياد شناسنامه‌ی پر احساس و عاطفه‌ی فوتبال ما بود.»
--------------------------------------------------------------------------
در تنظيم اين مطلب از منابع زير استفاده شده است:
(1) روزنامه اعتماد، شماره 1411، 17/3/86، صفحه‌ی 12 (تاريخ ورزش)، آدرس اينترنتی: (http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1419394)
 2) سايت بنياد آمار فوتبال، صفحه بازيکنان آسيايی در اروپا از سال 1900 تا 1960، آدرس اينترنتی: (http://www.rsssf.com/players/as-players-in-eur.html)
(3) سايت آفتاب: افندی و پنجاه و دو سال حضور در فوتبال ملی. آدرس اينترنتی: (http://www.aftab.ir/articles/sport/sport_knowing/c6c1169543495_iran_football_history_p1.php)
 4) سايت تبيان. گزارشی از زندگی اولين لژيونر ايران. آدرس اينترنتی: (http://www.tebyan.net/Sports/SpecialReports/SpecialReports/2005/6/29/12024.html)

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر